لحظه چسبیدن به صندلی وارفته سفینه لختی که با خون دل جمع شده، خیره به آسمان مریض مسی رنگ و هزارتا آرزو و رویای کوچک و فریاد از سر درد شکسته شدن دنده ها زیر بار فشار جی کنده شدن از زمین، که با یک میکروفون خاموش فقط در چندسانتی متری صورت پر از هوای خودت منتشر میشود. همه با موزیک "دی تَچ" هانس زیمر برای یک سقوط شکوهمندانه به اعماق سیاهچاله آینده مبهم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر